Owocniki najczęściej regularnie kuliste lub owalne. Wielkość owocników 1-4 cm. Zewnętrzna warstwa perydium za młodu biała, potem szarawa. Uszkodzone lub uciśnięte miejsca ciemnieją na brudnobrązowy kolor. Powierzchnia perydium gładka, matowa, czasem lekko zamszowata. Niekiedy z wrośniętymi w struktury perydium niezbyt grubymi, białymi ryzomorfami. Perydium trwałe, sprężyste, łatwo oddziela się dużymi fragmentami od gleby. U podstawy owocnikach charakterystyczna zawiązka grzybniowa z której wyrastają krótkie, białe ryzomorfy. Gleba młodych owocników biało-seledynowa potem szaro-zielona, szaro-niebieska, w stadium pełnej dojrzałości wyraźnie zielonkawa, niebieskawa lub prezentująca zakres barw przejściowych pomiędzy kolorem niebieskim i zielonym. Gleba na przekroju labiryntowata, komory hymenialne nieregularne, zróżnicowane w kształcie i wielkości. W glebie, najczęściej w środku owocnika tworzy się czasem niewielka płonna kolumella. Konsystencja owocników chrząstkowata, jędrna. Zapach świeżych owocników nieznaczny – w trakcie wysychania intensywny, drażniący. Brak wyraźnego smaku.

Perydium dwuwarstwowe 200-400 μm grubości. Suprapellis ok. 60-130 μm szerokości zbudowane ze splecionych strzępek. Strzępki o średnicy 3-8 μm, grubościenne, żółto-brązowe, inkrustowane, septowane ze sprzążkami. Warstwa subpellis pseudoparenchymatyczna 140-250 μm, zbudowana z okrągłych lub elipsoidalnych, grubościennych, hialinowych komórek 10-30 μm. Zarodniki za młodu hialinowe, potem bladożółte w owocnikach dojrzałych. Zarodniki wydłużone, lancetowate o średniej wielkości 15-20 x 5-7 μm, Q=2,6-3,3 Qm=3,0 z krótkimi nieznacznymi wyrostkami sterygmalnymi (apiculus) i słabo zaznaczonym wyrostkiem szczytowym (apex). Na konturze zarodników można zaobserwować delikatne fałdy cienkiego, hialinowego perysporium. Podstawki bezbarwne, cienkościenne, najczęściej 4- zarodnikowe.

Szczegóły budowy perydium H.nephriticum